San Marco jest jedną z sześciu dzielnic historycznej Wenecji, znajdującą się w samym centrum miasta. W jej obrębie znajdują się najbardziej znane weneckie zabytki, które musi zobaczyć każdy turysta.
Kontynuujemy swoją podróż do dzielnicy San Marco. Pierwszą jej część – kurs tramwajem wodnym wzdłuż wyspy La Giudecca, opisaliśmy w poprzednim artykule. Teraz zaczynamy zwiedzanie serca Wenecji. W jego trakcie odwiedzimy m.in. plac św.Marka, którego zwiedzanie opisujemy w osobnym artykule.
Wysiadamy na przystanku vaporetto „San Zaccaria” i jesteśmy na nadmorskim weneckim deptaku Riva degli Schiavoni (nazwa pochodzi od nazwy rodu kupców z Dalmacji, którzy w czasach Republiki Weneckiej przybyli tu ze swoimi statkami handlowymi, budując na brzegu stragany), strategicznym w dawnych czasach ze względu na bliskość placu św.Marka i władz Wenecji.
Od razu w oczy rzuca się, stojący na deptaku pomnik Victora Emmanuela II, króla Sardynii, a póżniej (po dokonaniu zjednoczenia Włoch) całego kraju (od 1861r.). Król w 1870r. zajął Rzym i państwo kościelne, za co został ekskomunikowany przez papieża Piusa IX. To on przeniósł stolicę Włoch z Turynu do Rzymu w 1871r. Do dziś czczony we Włoszech, nazywany jednym z czterech ojców narodu.
Kierujemy się na wschód (na prawo, patrząc od morza), na most Ponte della Pieta. Z mostu tego rozpościera się niesamowity i dla nas kompletnie niespodziewany widok. Patrząc na moście w stronę lądu widzimy… bezwzględnie bardzo krzywą wieżę. A wydawało nam się, że jesteśmy w Wenecji, a nie w Pizie 🙂 Okazuje się, że nie tylko Piza ma swoją krzywą wieżę, a wieża kościoła Chiesa di San Giorgio dei Greci jest również bardzo znaną krzywą wieżą. Kościół wybudowali ortodoksyjni greccy uchodźcy, którzy uciekli z Turcji, w 1536 roku. Znany jest z imponującego ikonostasu i szeregu ikon bizantyjskich, znajdujących się we wnętrzach. Wieża kościoła, wybudowana w 1603 roku, pochyla się od samego początku. Prezentuje się naprawdę niesamowicie, jakby w każdej chwili miała runąć.
Zaraz za mostem Ponte della Pieta, stoi Chiesa di Santa Maria della Pieta. Obecny jego wygląd to wynik przebudowy w latach 1745 – 1760, kompleksu z roku 1388. W kościele tym nauczał słynny włoski kompozytor, Antonio Vivaldi (urodzony w Wenecji), tutaj też skomponował większość swych wielkich dzieł. Kościół został wręcz stworzony do koncertów poprzez specjalny kształt wnętrza (owalny, jak w salach koncertowych) oraz umiejscowienie chórów. Dziś kościół jest dostępny tylko częściowo dla zwiedzających, pełnię jego krasy można podziwiać tylko w czasie często organizowanych tu koncertów Vivaldiego.
Obchodzimy Chiesa di Santa Maria della Pieta i skręcamy wgłąb lądu. Robiąc niewielkie koło, oglądamy także Chiesa di San Giorgio dei Greci od frontu (stoi zwrócony bokiem do morza) i kierujemy się na zachód w stronę placu św.Marka. Jego zwiedzanie opisujemy w osobnym artykule.
Z placu św.Marka wychodzimy od strony zachodniej, pod arkadami budynku Ala Napoleonica. Okoliczne uliczki to mekka zakupoholików, bardzo znana dzielnica handlowa. „Królową” jest ulica Calle Larga XXII Marzo, ciągnąca się od zachodniego krańca placu św.Marka do placu Campo Santo Stefano. Przy ulicy tej znajdują się butiki najsłynniejszych modowych marek świata: Prada, Gucci, Valentino, Versace, Bulgari itp.
Jedną z bocznych uliczek jest Calle Vallaresso, prowadząca na południe, kończąca się nad morzem. Na samym jej końcu, przy brzegu, na parterze kamienicy, mieści się bardzo niepozorny, ale jakże znamienity bar – Harry’s Bar. Został założony w 1931r. przez Giuseppe Ciprianiego i nadal należy do jego rodziny. Nazwa wzięła się od imienia pewnego bostończyka, który sfinansował jego powstanie. Cipriani, i co za tym idzie, także Harry’s Bar, zasłynął z koktajlu Bellini z brzoskwiń i białego musującego wina Prosecco. Legendy mówią także o wynalezieniu przez niego carpaccio. Harry’s Bar zasłynął dzięki słynnym osobistościom, które go sobie upodobały. Bywali tu m.in. Winston Churchill, Charlie Chaplin, Humprey Bogart. Bywali Fellini i Mastroianni, Frank Sinatra i Madonna. Szczególnie lubił tu przebywać Ernest Hemingway. Na „liście” obecności znaleźć można jeszcze Marię Callas, Orsona Welles’a, Henry Fondę, Woody Allena czy Nicole Kidman.
Cofamy się troszkę w kierunki placu św.Marka i trafiamy na mały, zielony skwerek między nadmorskim deptakiem Riva degli Schiavoni a tyłami budynku Prokuracji Nowej na placu św.Marka. Na tym docinku deptak zamienia się w kłębowisko artystów sprzedających swoje obrazy turystom. Sam skwerek przytulnie daje nam odrobinę odpoczynku.
Wracając na trasę w kierunku zachodnim od placu św.Marka, trafiamy na kościół Chiesa di San Moise. Historia kościołów w tym miejscu jest niezwykle bogata. Legendy mówią, że pierwszy drewniany kościół został wybudowany tutaj już w roku 797 po wezwaniem św.Wiktora. Kolejny postawiono w 947r. już pod wezwaniem San Moise. Obecna postać kościoła pochodzi z przebudowy w 1632r. Z ciekawostek: w kościele pochowany został John Law, szkocki ekonomista, autor jednego z pierwszych w historii wielkich krachów ekonomicznych, słynnej „bańki Mississippi”
Dalsza część naszej pieszej podróży zaułkami weneckiej dzielnicy San Marco – w kolejnym artykule.
Pełną galerię zdjęć ze zwiedzania dzielnicy San Marco znajdziecie na naszym facebookowym profilu.
