Pierwszy dzień zwiedzania kończymy rejsem powrotnym przez prawie całą długość Canale Grande. Mamy więc pierwszą okazję zobaczyć najważniejsze pałace do niego przylegające.
Bardzo bogaty we wrażenia dzień (zwiedzaliśmy dzielnice: Cannaregio i San Polo) kończymy powrotem drogą wodną (po 9 godzinach chodzenia należało nam się :-)), czyli kursowym tramwajem vaporetto z przystanku „San Toma” do „Piazzale Roma” (dworca autobusowego). Dość długi dystansowo trwał nieco ponad 20 minut i pozwolił nam na podziwianie najważniejszych historycznie pałaców, położonych na obu brzegach Canale Grande. Część z nich już widzieliśmy podczas „lądowego” zwiedzania.
Pierwszą jednak dużą atrakcją turystyczną, obok – a w zasadzie pod – którą przepłynęliśmy, był oczywiście most Rialto, zwiedzany przez nas kilka godzin wcześniej.
Pierwszym pałacem, wartym zobaczenia, a nie widzianym przez nas wcześniej jest Ca’ d’Oro. Pałac został wzniesiony w latach 1421 – 1440 na zamówienie pewnego kupca weneckiego. Przez długie lata służył jego rodzinie i potomkom. Został odrestaurowany w XIX wieku. Nazwa pałacu pochodzi od fasady, która w początkowym okresie istnienia była pokryta złotem. Obecnie mieści się w nim muzeum sztuki, ufundowane przez ostatniego właściciela, w majątku którego znajduje się wiele cennych dzieł malarskich.
Kolejny pałac wart uwagi to Ca’ Vendramin Calergi, znany również jako Palazzo Vendramin Calergi. Jego budowa trwała 28 lat i zakończyła się w 1509 roku. Wielokrotnie zmieniał właścicieli i był przebudowywany. Najbardziej znany jest jednak z faktu, że podczas pobytu w nim zmarł tutaj, na atak serca w dniu 13 lutego 1883r. Ryszard Wagner, niemiecki kompozytor. Dziś budynek ten mieści Muzeum Wagnera, w którego posiadaniu są ręcznie pisane listy, rzadkie dokumenty, rysunki i nagrania dotyczące życia i twórczości kompozytora. W pałacu ma także siedzibę weneckie kasyno.
Następnie mijamy Palazzo Belloni Battagia, wybudowany w połowie XVII wieku, jako rezydencja rodziny Belloni.
Najbardziej okazałym mijanym pałacem był niewątpliwie Fondaco dei Turchi – bizantyjski pałac, wybudowany w pierwszej połowie XIII wieku. Przez ok.200 lat, poprzez wiek XVI-ty i XVII-ty, aż do 1838 roku, pałac stanowił samotne tureckie getto, służące jako mieszkania, skład oraz market dla tureckich kupców. Obowiązywały w nim ostre zasady, m.in. ograniczające godziny wyjść i wejść przez mieszkańców do pałacu. Obecnie mieści się w nim weneckie Muzeum Historii Naturalnej, z akwarium oraz okazami flory i fauny.
Na koniec mamy możliwość zobaczenia od strony Canale Grande dwóch kościołów, oglądanych już podczas wędrówki pieszej: Chiesa di San Geremia oraz Chiesa di Santa Maria di Nazareth. Tak kończy się nasz pierwszy dzień w Wenecji. Jeszcze tylko 40-minutowy kurs autobusem i… odpoczynek w hotelu.
